Pomyślałem, że skoro wojsko polskie wzorowane było w swych regulacjach, przynajmniej w autoramencie cudzoziemskim, na wzorcach zachodnich, to może na zasadzie per analogiam można byłoby wykorzystać część z tych informacji. Może w dalekiej przyszłości uszyłbym sobie taki mundur. W każdym bądź razie, myślę, że taka informacja mogłaby z powodzeniem znaleźć się na forum. A więc do dzieła.
Piechota wyposażona była w karabin skałkowy z muszkietem, pałasz (długości do 89 cm) lub tasak typu "saskiego dł głowni ok. 85 cm z rękojeścią zamkniętą (mosiężną) z jelcem kabłąkowym, załamującym się pod kątem prostym, formę do robienia kul, grajcar, bagnet od lat 40 trójrożny, z nasadką tulejkową o długości całkowitej 460 mm, i długości ostrza 320-380 mm.
Karabiny najczęściej pochodziły z fabryki Stuhl w Saksonii wg wzorów 1722 i 1744 wzorowanych na karabinie francuskim 1717 nazwa wzoru - długość całkowita - lufy - kaliber - kaliber kuli - waga wz 1722 - 1570 mm - 1190 - 18,3 - 17,65 mm - 4,8 kg, stempel drewniany wz 1744 - 1520 mm - 1120 - 18,3 - 17,65 mm - 5,1 kg, stempel stożkowy metalowy
Ponadto piechota miała ładownice ze skóry początkowo łosiowej, później czarnej. Miały one kształt "lekko wyciągniętego prostokąta z przegródkami na ładunki, a wykonane były z drewna i obciągnięte skórą" Ledewerk konserwowano i farbowano kredą zmieszaną z klejem i barwnikiem. Kolor zależał od regimentu i był od pąsu (gwardia) po czerwony i żółty. Znalazłem też informacje, że do konserwacji zakupowano oliwę.
Grenadierzy nosili specjalne czapki futrzane lub kapuzy. O czapach grenadierskich pisał J. Benda (Studia do dziejów uzbrojenia i ubioru wojskowego, Kraków 1963) Mundur składał się z surduta - kurtki sukiennej, kamizelki, spodni, kapelusza. halsztuka z klamerką, pary pończoch, dwóch par kamaszy płóciennych (tak jak u nas) jasnych i czarnych, z cholewami za kolana z 21-24 guzikami, pary trzewików ze sprzączkami. Buty miano wymieniać co 8 miesięcy. Pończochy miały być białe, wełniane. Halsztuk miał być biały bądź pąsowy, podoficerowie czarne, wykonane ze skóry. Na mundur potrzeba było około, 8,875 łokci sukna na surdut, kamizelkę, spodnie i lamówki , łokieć płótna klejonego, 7 łokci płótna cienkiego na podszewki i koszule, 5 tuzinów guzików o dwóch rozmiarach, 3 łokcie galonu lub taśmy kamlotowej. Kapelusz stosowano trójrożny z białymi bortami u szeregowców. Koszule wykonane z lnu, a guziki z mosiądzu. Stosowano także lniane podkoszulki, które po 1753 zastąpiono trzecią koszulą. Ponadto szeregowiec powinien posiadać 3 taśmy czarne do zaplatania harcapu. Kamasze miały być wysokie, i sięgać do 4 guzików nad kolano. Trzewiki miały sięgać nad kostkę i być wykonane z dobrej skóry. Podeszwa miała mieć 2 cale. Stosowano zapięcie na sznurki rzemienne.
Mundur (1752 r,) , kołnierz szerokości 6 mm plus taśma lub galon. przy mankietach brak guzików, w kamizelkach wprowadzono zarękawki, a na suknie wierzchniej łaty na łokciach. Mundur miał sięgać do 147 cm nad ziemią w pozycji klęczącej, i sięgać nadgarstka, kamizelka miała być krótsza o 133 mm, Surdut kolory pąsowego, spodnie białe lub żółte, choć później kolor zarówno spodni jak i kamizelki zależał od barw regimentowych. Źródło: T. Ciesielski, Armia Koronna w czasach Augusta III, Warszawa 2009.
Jak znajdę coś więcej to dopiszę.
|